Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Krakowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 12 grudnia 2013 roku

Sąd Okręgowy w Krakowie, Wydział II Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Renata Stępińska (spr.)

Sędziowie: SO Beata Łomnicka

SO Beata Kurdziel

Protokolant: Agnieszka Zapalska

po rozpoznaniu w dniu 28 listopada 2013 roku w Krakowie

na rozprawie

sprawy z powództwa J. Ś.

przeciwko (...)

o zapłatę

na skutek apelacji strony pozwanej

od wyroku Sądu Rejonowego dla Krakowa – Nowej Huty w Krakowie

z dnia 27 lutego 2013 roku, sygn. akt I C 586/11/N

1. zmienia zaskarżony wyrok w ten sposób, że nadaje mu brzmienie:

„I. zasądza od strony pozwanej (...)na rzecz powódki J. Ś. kwotę 5.675,00 (pięć tysięcy sześćset siedemdziesiąt pięć) złotych z ustawowymi odsetkami liczonymi:

- od kwoty 5.000,00 złotych od dnia 14 października 2008 roku do dnia zapłaty,

- od kwoty 675,00 złotych od dnia 14 kwietnia 2009 roku do dnia zapłaty;

II. oddala powództwo w pozostałej części;

III. przyznaje na rzecz adwokata S. J. od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Krakowa – Nowej Huty w Krakowie kwotę 1.476,00 (jeden tysiąc czterysta siedemdziesiąt sześć) złotych brutto, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej powódce z urzędu;

IV. nie obciąża powódki obowiązkiem zwrotu kosztów procesu na rzecz strony pozwanej w zakresie oddalonego powództwa;

V. nakazuje ściągnąć od strony pozwanej (...) na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Krakowa – Nowej Huty w Krakowie kwotę 1.371,91 (jeden tysiąc trzysta siedemdziesiąt jeden 91/100) złotych tytułem niepokrytych kosztów sądowych.”;

2. oddala apelację w pozostałym zakresie;

3. przyznaje na rzecz adwokata S. J. od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Krakowa – Nowej Huty w Krakowie kwotę 369,00 (trzysta sześćdziesiąt dziewięć) złotych brutt, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej powódce z urzędu w postępowaniu odwoławczym;

4. nie obciąża powódki obowiązkiem zwrotu kosztów postępowania odwoławczego na rzecz strony pozwanej w zakresie uwzględnionej części apelacji;

5. nakazuje ściągnąć od strony pozwanej (...)na rzecz Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Krakowa – Nowej Huty w Krakowie kwotę 123,00 (sto dwadzieścia trzy) złotych tytułem niepokrytych kosztów sądowych.

Sygn. akt II Ca 1230/13

UZASADNIENIE

wyroku z dnia 12 grudnia 2013 roku

W pozwie z dnia 28 kwietnia 2011 roku powódka J. Ś. domagała się zasądzenia na jej rzecz od strony pozwanej (...)kwoty 8.510,00 złotych wraz z ustawowymi odsetkami liczonymi od kwoty 6.890,00 złotych od dnia 12 listopada 2008 roku do dnia zapłaty i liczonymi od kwoty 1.620,00 złotych od dnia 12 kwietnia 2009 roku do dnia zapłaty, a nadto zasądzenia zwrotu kosztów procesu.

W uzasadnieniu pozwu wskazała w szczególności, że na kwotę dochodzoną pozwem składają się: świadczenie w wysokości 5.000,00 złotych w związku z przebytym zawałem serca, kwota 450,00 złotych w związku z pobytem na oddziale intensywnej opieki medycznej, kwota po 67,50 złotych za każdy dzień pobytu w szpitalu w (...) od dnia 12 września 2008 roku do dnia 9 października 2008 roku (28 dni) oraz kwota po 22,50 złotych za każdy dzień rehabilitacji kardiologicznej w okresie od dnia 23 października 2008 roku do dnia 22 stycznia 2009 roku (52 dni).

W odpowiedzi na pozew strona pozwana wniosła o oddalenie powództwa wskazując w szczególności, że powódka nie przebyła zawału serca w rozumieniu umowy ubezpieczenia łączącej strony, nie przebywała też na oddziale intensywnej terapii, lecz na oddziale intensywnej opieki kardiologicznej, a nadto powódce nie należą się świadczenia za pobyt w szpitalu w (...) i za świadczenia rehabilitacyjne.

Zaskarżonym wyrokiem z dnia 27 lutego 2013 roku Sąd Rejonowy dla Krakowa – Nowej Huty w Krakowie w punkcie I zasądził na rzecz powódki od strony pozwanej kwotę 7.272,50 złotych z odsetkami ustawowymi liczonymi od kwoty 5.472,50 zł od dnia 14 października 2008 roku do dnia zapłaty i liczonymi od kwoty 1.800,00 złotych od dnia 14 kwietnia 2009 roku do dnia zapłaty; w punkcie II oddalił powództwo w pozostałej części; w punkcie III zasądził na rzecz powódki od strony pozwanej kwotę 1.476,00 złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania i w punkcie IV nakazał ściągnąć od strony pozwanej na rzecz Skarbu Państwa kwotę 581,87 złotych tytułem nie uiszczonego wpisu, od którego powódka została zwolniona oraz wydatków poniesionych tymczasowo przez Skarb Państwa.

W uzasadnieniu zaskarżonego wyroku Sąd I instancji wskazał, że okolicznościami bezspornymi w sprawie było, iż powódka była objęta umową grupowego ubezpieczenia na wypadek leczenia szpitalnego i na wypadek ciężkiej choroby, a zgodnie z ogólnymi warunkami ubezpieczenia grupowego, ubezpieczyciel miał wypłacać świadczenia (§ 17) za każdy dzień pobytu w szpitalu (maksymalnie 90 dni) i każdy dzień rekonwalescencji (maksymalnie 90 dni) oraz jednorazowe świadczenie w związku z chorobą (§ 5), natomiast za pobyt na oddziale intensywnej terapii nie jest uważany pobyt na oddziale kardiologicznym (§ 18). Nadto Sąd Rejonowy ustalił, że dnia 4 września 2008 roku powódka J. Ś. została przyjęta na (...)z rozpoznaniem ostrej choroby niedokrwiennej serca, a ok. godz. 17 tego dnia została przewieziona do (...) na (...), gdzie rozpoznano chorobę niedokrwienną serca, pod postacią świeżego zawału mięśnia sercowego. Powódka przebywała w tym szpitalu do dnia 10 września 2008 roku. W celu rehabilitacji pozawałowej powódka została skierowana przez (...) w (...) (dalej: szpital w(...)) od dnia 12 września 2008 roku, w którym przebywała od tego dnia do dnia 9 października 2008 roku. Następnie powódka uczestniczyła w rehabilitacji kardiologicznej, w okresie od dnia 23 października 2008 roku do dnia 22 stycznia 2009 roku, w (...). Powódka wykorzystała łącznie 181 dni zwolnienia lekarskiego od pracy. W dniu 13 września 2008 roku powódka zgłosiła stronie pozwanej szkodę w zakresie ciężkiej choroby – zawału serca i pobytu w szpitalu, jednak pismem z dnia 21 listopada 2008 roku (...) S.A. odmówiło wypłaty świadczenia. Z kolei pismem doręczonym stronie pozwanej dnia 13 marca 2009 roku, powódka zgłosiła roszczenie o zapłatę świadczenia za pobyt w szpitalu w (...) oraz za rehabilitację, zaś (...). pismem z dnia 6 kwietnia 2009 roku odmówiło wypłaty świadczeń z tego tytułu. Decyzją Prezesa (...) dnia 10 grudnia 2010 roku, (...) stwierdzono, że praktyka ubezpieczycieli definiujących zawał serca z uzależnieniem załamka Q narusza zbiorowe interesy konsumentów. Sąd Rejonowy ustalił, że zgodnie z umową grupowego ubezpieczenia, jaką objęta była powódka, za ciężką chorobę, w tym zawał serca, należało się odkodowanie jednorazowe w kwocie 5.000,00 złotych, a nadto za każdy dzień pobytu ubezpieczonej w szpitalu (maksymalnie 90 dni) – kwota 67,50 złotych, a za każdy dzień rekonwalescencji (maksymalnie 90 dni) – kwota 22,50 złotych, natomiast za pobyt na Oddziale Intensywnej Terapii przez minimum 48 godzin – jednorazowo 450,00 złotych.

W tak ustalonym stanie faktycznym, Sąd Rejonowy powołując przepisy art. 814 § 1 k.c. i art. 817 § 1 i 2 k.c. stwierdził, że powództwo było zasadne do łącznej kwoty świadczenia głównego 7.272,50 złotych, na którą złożyły się: kwota 5.000,00 złotych tytułem świadczenia za przebycie ciężkiej choroby w postaci zawału serca, kwota 472,50 złotych z tytułu łącznie 7 dni pobytu w (...)i w (...)w okresie od 4 września 2008 roku do dnia 10 września 2008 roku, przy przyjęciu stawki 67,50 złotych za jeden dzień, kwota 1.800,00 złotych za leczenie rekonwalescencyjne obejmujące pobyt w szpitalu w (...) (28 dni) i rehabilitację w (...) (52 dni), przy przyjęciu stawki 22,50 złotych za jeden dzień. Wyjaśnił, że w świetle dokumentów medycznych oraz opinii biegłego sądowego lekarza choroba powódki była zawałem mięśnia sercowego, zaś definicja zawału serca stosowana w ogólnych warunkach ubezpieczenia strony pozwanej stanowi niedozwoloną klauzulę umowną, jako wprowadzająca w błąd i sprzeczna z dobrymi obyczajami. Wyjaśnił, że pobyt powódki w szpitalu w (...) zakwalifikować należało jako rekonwalescencję, skoro z samej karty informacyjnej wynika, że była to rehabilitacja, a to samo odnosi się do rehabilitacji w (...), kiedy to powódka przebywała na zwolnieniu lekarskim. Sąd Rejonowy stwierdził, że nie należy się powódce świadczenie za pobyt na oddziale intensywnej terapii, gdyż na takim nie przebywała. O odsetkach wyrzekł na podstawie art. 481 § 1 k.c. w zw. z art. 817 § 1 k.c., a o kosztach postępowania na podstawie art. 98 k.p.c.

W apelacji strona pozwana (...)podniosła zarzuty:

- błędu w ustaleniach faktycznych poprzez przyjęcie, że obowiązująca strony umowa upoważniała powódkę do żądania świadczenia w wysokości 22,50 złotych za leczenie rekonwalescencyjne, obejmujące pobyt powódki w szpitalu w (...) oraz dalszą rehabilitację, mimo że świadczenie z tytułu rekonwalescencji jest przewidziane wyłącznie za nieprzerwany, bezpośrednio po pobycie w szpitalu pobyt na zwolnieniu lekarskim wydanym przez ten szpital, świadczenie wypłacane jest wyłącznie do 30 dni, zwolnienie lekarskie zostało wystawione przez szpital, w którym ubezpieczony przebywał przez co najmniej 14 dni – z tego też względu powódce nie przysługiwało świadczenie rekonwalescencyjne;

- naruszenia art. 805 k.c. poprzez przyjęcie, że w niniejszej sprawie zaszedł przewidziany umową ubezpieczenia wypadek, nakładający na stronę pozwaną obowiązek wypłaty świadczenia,

- naruszenia art. 321 § 1 k.p.c. poprzez zasądzenie na rzecz powódki kwoty 472,50 złotych z tytułu pobytu w(...), które to roszczenie nie było objęte pozwem, a zostało powódce wypłacone przez stronę pozwaną poza procesem.

Wskazując na powyższe strona pozwana wniosła o zmianę zaskarżonego wyroku, poprzez oddalenie powództwa ponad kwotę 5000,00 złotych (z tytułu niekwestionowanego świadczenia za przebycie ciężkiej choroby w postaci zawału serca) oraz stosunkowe rozdzielenie kosztów procesu, ewentualnie o uchylenie zaskarżonego wyroku i przekazanie sprawy Sądowi I instancji do ponownego rozpoznania, a nadto o zasądzenie na rzecz strony pozwanej zwrotu kosztów postępowania odwoławczego.

W uzasadnieniu apelacji powoływała się w szczególności na brak swej odpowiedzialności z tytułu pobytu w szpitalu w wyniku rehabilitacji, z wyłączeniem rehabilitacji koniecznej w celu usunięcia następstw nieszczęśliwego wypadku (§ 18 ust. 1 pkt 16 Ogólnych warunków dodatkowego grupowego ubezpieczenia na wypadek leczenia szpitalnego). Zarzuciła, że niezasadnie przyjął Sąd Rejonowy odpowiedzialność za tzw. rekonwalescencję, gdyż warunki ubezpieczenia z tego tytułu określone zostały w Ogólnych warunkach dodatkowego ubezpieczenia na wypadek leczenia szpitalnego PLUS, a zgodnie z definicją zawartą w § 2 ust. 1 pkt 5 tych warunków jest to trwający nieprzerwanie maksymalnie 30 dni – bezpośrednio po pobycie w szpitalu – pobyt na zwolnieniu lekarskim wydanym przez ten szpital, przy czym pobyt w szpitalu musiał trwać co najmniej 14 dni.

Powódka wniosła o oddalenie apelacji, za wyjątkiem kwoty 472 złotych, przyznając że została ona zapłacona przed wszczęciem postępowania i nie była objęta żądaniem pozwu. Pełnomocnik powódki z urzędu wniósł nadto o zasądzenie na jego rzecz kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej powódce z urzędu w postępowaniu odwoławczym, oświadczając że nie zostały one uiszczone w jakiejkolwiek części.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje:

Apelacja jest zasadna i skutkuje częściową zmianą zaskarżonego wyroku.

Stan faktyczny ustalony został przez Sąd I instancji w zasadniczej części prawidłowo i nie był w apelacji kwestionowany, za wyjątkiem przyjęcia, że zgodnie z umową ubezpieczenia strona pozwana była zobowiązana do wypłaty świadczenia za 90 dni rekonwalescencji, którą to okoliczność błędnie uznał za bezsporną. Sąd Okręgowy ustalił w tym zakresie, że strony łączyła umowa zawarta na podstawie (...). Zgodnie z umową, za jeden dzień rekonwalescencji stawka świadczenia wynosiła 22,50 złotych. Do umowy zastosowanie znajdywały Ogólne warunki dodatkowego grupowego ubezpieczenia na wypadek leczenia szpitalnego (...) Zgodnie z § 2 ust. 1 pkt 5 (...) przez rekonwalescencję należy rozumieć trwający nieprzerwanie maksymalnie 30 dni – bezpośrednio po pobycie w szpitalu – pobyt na zwolnieniu lekarskim wydanym przez ten szpital, zgodnie zaś z § 4 ust. 1 pkt 2 (...) zakres ubezpieczenia obejmuje rekonwalescencję, o ile pobyt w szpitalu trwał co najmniej 14 dni. Zgodnie z § 17 pkt 2 (...) wypłaca ubezpieczonemu świadczenie maksymalnie za 90 dni rekonwalescencji w każdym okresie kolejnych 12 miesięcy, trwającym między rocznicami polisy. Nadto w myśl § 18 ust. 1 (...). nie ponosi odpowiedzialności z tytułu pobytu w szpitalu w przypadkach wyłączeń odpowiedzialności (...). z tytułu dodatkowego grupowego ubezpieczenia na wypadek leczenia szpitalnego. W myśl zaś w szczególności § 18 ust. 1 pkt 16 Ogólnych warunków dodatkowego grupowego ubezpieczenia na wypadek leczenia szpitalnego ( (...)) (...). nie ponosi odpowiedzialności z tytułu pobytu w szpitalu, którego konieczność powstała w wyniku rehabilitacji, z wyłączeniem rehabilitacji koniecznej w celu usunięcia następstw nieszczęśliwego wypadku zaistniałego w okresie odpowiedzialności (...) Powyższe Sąd Okręgowy ustalił w oparciu o niekwestionowane dokumenty w postaci: treści (...) (k. 135), Ogólnych warunków dodatkowego grupowego ubezpieczenia na wypadek leczenia szpitalnego (...) (k. 64-66), Ogólnych warunków dodatkowego grupowego ubezpieczenia na wypadek leczenia szpitalnego ( (...)) (k. 73-76).

W świetle powyższych ustaleń, Sąd Okręgowy stwierdził, że zaskarżony wyrok, w zakresie w jakim przyjmował odpowiedzialność ubezpieczeniową strony pozwanej za rekonwalescencję powyżej 30 dni, był niezgodny z treścią umowy wiążącej strony, a w konsekwencji naruszał art. 805 k.c. – co zasadnie zarzuciła strona pozwana w apelacji.

Nie była prawidłowa interpretacja Sądu Rejonowego odnośnie treści umowy ubezpieczenia w zakresie, w jakim przyjął, że rekonwalescencja objęta była ubezpieczeniem do 90 dni. W świetle wyżej powołanego zapisu § 2 ust. 1 pkt 5 (...), objęta ubezpieczeniem rekonwalescencja obejmowała jednorazowo co najwyżej 30 dni. Wskazane zaś w § 17 (...) 90 dni odnosi się do maksymalnego wymiaru odpowiedzialności (...) S.A. w ciągu kolejnych 12 miesięcy, tzn. do przypadku, gdyby w okresie owych 12 miesięcy rekonwalescencja w rozumieniu § 2 ust. 1 pkt 5 miała miejsce kilkukrotnie. Z tytułu jednorazowej rekonwalescencji po jednym pobycie w szpitalu, odpowiedzialność ubezpieczeniowa ograniczona była jednak jedynie do 30 dni.

Nie była jednak również poprawna na gruncie konkretnych okoliczności faktycznych w niniejszej sprawie wykładnia § 2 ust. 1 pkt 5 (...) w zw. z § 4 ust. 1 pkt 2 (...) proponowana przez pozwanego ubezpieczyciela. Otóż, podzielając co do zasady pogląd strony pozwanej, iż pobyt w szpitalu musi trwać co najmniej 14 dni, by pozostające w związku z nim zwolnienie lekarskie, mogło zostać uznane za desygnat rekonwalescencji w rozumieniu warunków ubezpieczenia, w ocenie Sądu Okręgowego w sprawie niniejszej nie można pominąć doniosłej prawnie okoliczności, jaką było skierowanie powódki przez (...), w celu rehabilitacji do (...) (karta informacyjna z leczenia szpitalnego – k. 18-19). Jakkolwiek należy uznać, że pobyt pozwanej w szpitalu w (...) nie był pobytem objętym odpowiedzialnością (...) S.A. z tytułu pobytu w szpitalu na gruncie § 18 ust. 1 pkt 16 (...) w zw. z § 18 ust. 1 (...), albowiem z samej w/w karty informacyjnej wynika, że celem była tu rehabilitacja, a zatem strona pozwana nie była tu obowiązana do świadczenia według stawki jak za pobyt w szpitalu (67,50 złotych dziennie), niemniej w ocenie Sądu Okręgowego, właśnie fakt skierowania powódki do szpitala w (...) powoduje, że ostatecznie za ziszczony należy uznać warunek pobytu w szpitalu przez co najmniej 14 dni. § 4 ust. 1 pkt 2 (...) nie różnicuje pojęcia szpitala, a nie budzi wątpliwości, że powódka rehabilitując się w (...) przebywała w szpitalu i była to w rzeczywistości bezpośrednia kontynuacja pobytu w (...), skoro to ten szpital ją tam skierował i to nakazując zgłoszenie się powódce do szpitala w (...) w zasadzie niezwłocznie po wypisaniu ze szpitala w (...) (11 września 2008 roku, kiedy to powódka nie przebywała już w (...), a jeszcze nie przebywała w (...), stanowił z punktu widzenia życiowego okres konieczny na przygotowanie się do wyjazdu). Nie ma znaczenia, że pobyt w szpitalu w (...) miał miejsce już w czasie trwania rekonwalescencji liczonej od opuszczenia szpitala w (...), który wystawił zwolnienie lekarskie, gdyż § 4 ust. 1 pkt 2 (...) w zw. z § 2 ust. 1 pkt 5 (...) takiej wykładni nie wyklucza. Nie wolno w sprawie niniejszej zapominać, że w sporze pozostaje powódka, będąca konsumentem z pozwanym ubezpieczycielem, będącym przedsiębiorcą, a co za tym idzie w myśl art. 385 § 2 zdanie drugie k.c. postanowienia niejednoznaczne, a do takich w warunkach sprawy niniejszej zaliczyć należy § 4 ust. 1 pkt 2 (...), tłumaczyć należy na korzyść konsumenta. Dlatego też Sąd Okręgowy przyjął, że skoro powódka przebywała w szpitalach w (...) przez 7 dni, a następnie przebywała w (...), to okoliczność pobytu w szpitalu przez co najmniej 14 dni, warunkująca uznanie przebywania na zwolnieniu lekarskim wystawionym przez (...)na okres do dnia 10 października 2008 roku (k. 37) miała w rzeczywistości miejsce, a co za tym idzie, okres ten był rekonwalescencją w rozumieniu umowy łączącej strony. Rekonwalescencja ta trwała 30 dni – od 11 września 2008 roku (dzień następujący po opuszczeniu (...)) do 10 października 2008 roku (termin końcowy zwolnienia lekarskiego wystawionego przez (...)) i za ten okres należy się powódce świadczenie zgodne z umową, tj. 22,50 złotych za dzień, co stanowi łącznie 675 złotych.

Apelacja była natomiast w pełni zasadna w zakresie, w jakim zarzucała naruszenie art. 321 § 1 k.p.c. w zakresie zasądzenia kwoty 472,50 złotych, tytułem świadczenia za pobyt w szpitalach w (...) w dniach od 4 do 10 września 2008 roku. Z treści pozwu wynika, jakie kwoty składały się na dochodzone roszczenie i wymieniona kwota wśród nich nie figuruje. Na rozprawie apelacyjnej pełnomocnik powódki wskazał zaś wprost, że kwota ta nie była objęta pozwem, jako uregulowana dobrowolnie przez stronę pozwaną przed procesem. Wobec powyższego w odniesieniu do tej kwoty Sąd Rejonowy orzekł ponad żądanie, co musiało skutkować zmianą zaskarżonego wyroku również w tym zakresie.

Reasumując, powódce należy się od strony pozwanej bezsporna na etapie postępowania drugoinstancyjnego kwota 5.000,00 złotych świadczenia z tytułu ciężkiej choroby w postaci zawału serca oraz kwota 675,00 złotych z tytułu 30-dniowej rekonwalescencji. Od kwoty 5.000,00 złotych odsetki ustawowe należą się powódce od dnia 14 października 2008 roku, wobec zgłoszenia stronie pozwanej z dniem 13 września 2008 roku szkody w zakresie ciężkiej choroby – zawału serca i pobytu w szpitalu, zaś od kwoty 675,00 złotych odsetki ustawowe należą się od dnia 14 kwietnia 2009 roku, wobec zgłoszenia roszczenia z tytułu rehabilitacji dnia 13 marca 2009 roku – a to w myśl art. 481 § 1 i 2 k.c. w zw. z art. 817 § 1 k.c. W dalej idącym zakresie powództwo było zaś bezzasadne i podlegało oddaleniu.

Wynagrodzenie na rzecz adw. S. J. z tytułu pomocy prawnej udzielonej powódce z urzędu w postępowaniu pierwszoinstancyjnym Sąd Okręgowy uznał za zasadne przyznać od Skarbu Państwa, za jednoczesnym częściowym ściągnięciem wydatku z tego tytułu od strony pozwanej w ramach rozliczenia kosztów sądowych, a to wobec ostatecznego wyniku procesu oraz w uwzględnieniu zawartego w apelacji żądania, by koszty procesu stosownie rozdzielić. Z tego też względu na podstawie art. 29 ust. 1 dnia 26 maja 1982 r. Prawo o adwokaturze (t. j. Dz. U. z 2009 r. Nr 146 poz. 1188 ze zm.) i § 6 pkt 4 (w.p.s. 8.510 złotych) w zw. z § 2 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 roku w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163 poz. 1348, ze zm.) przyznał na rzecz adw. S. J. od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego dla Krakowa – Nowej Huty w Krakowie wynagrodzenie w wysokości 1.476 złotych brutto.

Powódka wygrała proces w ok. 2/3 (5.675 złotych z dochodzonych 8.510 złotych), nie poniosła jednak żadnych kosztów procesu, z racji zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowionego pełnomocnika z urzędu. Strona pozwana z kolei wygrała proces w pozostałej 1/3 i w tym zakresie co do zasady należałby jej się zwrot poniesionych kosztów procesu; Sąd Okręgowy uznał jednak, że z racji charakteru dochodzonego roszczenia, poważnych wątpliwości interpretacyjnych w zakresie treści wiążącej strony umowy, które wymagały rozstrzygnięcia Sądu, a nadto zważywszy na sytuację materialną powódki, która prowadziła przecież do zwolnienia jej od kosztów sądowych, abstrahując od treści art. 108 ustawy z dnia 28 lipca 2005 roku o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 90 poz. 594, ze zm.) – dalej u.k.s.c. – zachodzi w sprawie przypadek szczególny uzasadniający odstąpienie od obciążania powódki kosztami procesu w zakresie oddalonego powództwa, na podstawie art. 102 k.p.c.

Na podstawie art. 83 ust. 2 w zw. z art. 113 ust. 1 u.k.s.c. w zw. z art. 100 k.p.c. strona pozwana winna ponieść niepokryte koszty sądowe w postępowaniu pierwszoinstancyjnym wyłożone tymczasowo z sum budżetowych Skarbu Państwa, proporcjonalnie do stopnia przegrania procesu, a na koszty te złożyły się: przyznane wynagrodzenie pełnomocnika pozwanej z urzędu (1.476,00 złotych) oraz opłata sądowa od pozwu, od której powódka była zwolniona (426 złotych), a także kwoty 25,86 złotych i 20,01 złotych wypłacone szpitalom za udostępnienie dokumentacji medycznych i część wynagrodzenia biegłego tymczasowo wyłożona ze środków budżetowych (110 złotych), co stanowiło łącznie 2.057,87 złotych. Skoro strona pozwana przegrała proces w 2/3, to powinna zwrócić Skarbowi Państwa 2/3 tych wydatków, tj. 1.371,91 złotych.

Mając powyższe na względzie, Sąd Okręgowy zmienił zaskarżony wyrok, jak w punkcie 1 tenoru swego wyroku, na podstawie art. 386 § 1 k.p.c., a dalej idącą apelację oddalił na podstawie art. 385 k.p.c.

Na podstawie art. 29 ust. 1 Prawa o adwokaturze oraz § 6 pkt 3 (w.p.z. 2.272 złotych) w zw. z § 13 ust. 1 pkt 1 w zw. z § 2 ust. 3 w/w rozporządzenia przyznał na rzecz adw. S. J. wynagrodzenie za pomoc prawną udzieloną powódce z urzędu w postępowaniu odwoławczym w kwocie 369,00 złotych brutto.

Mając na uwadze okoliczności, które przemawiały za nieobciążaniem powódki kosztami postępowania przed Sądem I instancji skutkujące odpowiednią zamianą zaskarżonego wyroku w tym zakresie, Sąd Odwoławczy nie obciążył jej również kosztami postępowania apelacyjnego, a to na podstawie art. 102 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 k.p.c.

Na podstawie art. 83 ust. 2 u.k.s.c. w zw. z art. 113 ust. 1 u.k.s.c. w zw. z art. 100 k.p.c. w zw. z art. 391 § 1 k.p.c. nakazał ściągnąć od strony pozwanej na rzecz Skarbu Państwa kwotę 123 złotych odpowiadającej kosztom sądowym związanym z postępowaniem apelacyjnym pokrytym ze środków budżetowych, a to wynagrodzeniem pełnomocnika powódki z urzędu w kwocie 369 złotych brutto, proporcjonalnie do wyniku postępowania apelacyjnego, które strona pozwana przegrała w ok. 1/3 (nie uwzględniono apelacji co do kwoty 675 złotych przy zakresie zaskarżenia rzędu 2.272 złotych).