Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Krakowie

POSTANOWIENIE

Dnia 12 maja 2016 roku

Sąd Okręgowy w Krakowie, Wydział II Cywilny Odwoławczy

w składzie następującym:

Przewodniczący: SSO Katarzyna Oleksiak (spr.)

Sędziowie:SO Katarzyna Biernat – Jarek

SR (del) Anna Kruszewska

po rozpoznaniu w dniu 12 maja 2016 roku w Krakowie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy ze skargi G. P.

przeciwko Skarbowi Państwa reprezentowanemu przez Prezesa Sądu Rejonowego w Wieliczce

o stwierdzenie przewlekłości postępowania w sprawie prowadzonej przez Sąd Rejonowy w Wieliczce, sygn. akt I C 70/15, z powództwa G. P. przeciwko M. P. , P. S., (...) w H.

postanawia:

I.  stwierdzić, że w Sprawie prowadzonej przez Sąd Rejonowy w Wieliczce, Wydział I Cywilny do sygn. akt I C 70/15 nastąpiła przewlekłość postępowania;

II.  przyznać od Skarbu Państwa – Sądu Rejonowego w Wieliczce na rzecz skarżącego G. P. kwotę 2000 ( dwa tysiące) złotych,

III.  pozostałym zakresie żądanie oddalić,

IV.  polecić Skarbowi Państwa – Sądowi Rejonowemu w Wieliczce zwrot na rzecz skarżącego kwoty 100 zł (sto ) złotych tytułem uiszczonej opłaty od skargi.

UZASADNIENIE

W skardze złożonej w trybie przepisów ustawy z dnia 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki G. P. domagał się stwierdzenia przewlekłości postępowania prowadzonego przed Sądem Rejonowym w Wieliczce , sygn. akt I C 70/15 oraz przyznania od Skarbu Państwa z tego tytułu na rzecz skarżącego kwoty 5000 zł.

W uzasadnieniu skargi wskazano, iż przedmiotowa sprawa została zainicjowana pozwem z dnia 20 stycznia 2015 r. W dniu 1 grudnia 2015 r. Sąd Rejonowy w Wieliczce wydał wyrok zaoczny w sprawie , w którym ustalił, że powód G. P. nabył z dniem 1 listopada 2013 r. prawo własności rzeczy ruchomej, tj. samochodu osobowego marki V. (...), rok produkcji (...), nr VIN: (...), nr silnika (...). Skarżący zarzucił, że Sąd nie wykonał niezwłocznie obowiązku wynikającego z art. 343 k.p.c. i nie podjął czynności w celu doręczenia pozwanym odpisu wyroku zaocznego. Czynność ta podjęta została dopiero 4 marca 2016 r., a więc blisko cztery miesiące od daty wydania powyższego wyroku. Zdaniem skarżącego działanie Sądu w przedmiotowej sprawie stanowi przewlekłość postępowania z uwagi na to, że tylko z powodu zaniechania czynności, do których Sąd jest obowiązany uniemożliwione zostało uprawomocnienie wyroku. Przy czym koniecznymi w tym zakresie czynnościami było tylko sporządzenie dwóch odpisów wyroku zaocznego i nadanie ich do pozwanych. Nie było więc potrzebne żadne nadzwyczajne działanie, które uzasadniałoby inną datę nadania wyroku zaocznego do pełnomocnika powoda G. P., a inną datę nadania go do pozwanych mających miejsce zamieszkania/siedzibę na terytorium Niemiec.

Skarb Państwa – Prezes Sądu Rejonowego w Wieliczce zgłaszając swój udział w sprawie wniósł o oddalenie skargi podnosząc, iż w jego ocenie nie zachodzą okoliczności wskazujące na przewlekłość postępowania w sprawie prowadzonej do sygn. akt I C 70/15.

Sąd Okręgowy dokonał analizy akt sprawy I C 70/15 i ustalił, że:

Przedmiotowa sprawa została zainicjowana pozwem G. P. przeciwko M. P., który wpłynął do Sądu Rejonowego w Wieliczce w dniu 22 stycznia 2015 r. Zarządzeniem z dnia 23.01.2015 r. sprawa została przydzielona do referatu SSR Piotra Szołdrowskiego. Zarządzeniem z dnia 28.01.2015 r. sędzia referent nakazał doręczyć odpis pozwu pozwanemu wzywając do złożenia w terminie 14 dni odpowiedzi na pozew oraz wszelkich wniosków, twierdzeń i dowodów oraz przedłożenia w tym terminie dokumentacji celnej związanej z przedmiotem postępowania, a także o dokumentację tą nakazał zwrócić się do Komedy Powiatowej Policji w P.. W dniu 11.02.2015 r. nadesłana została odpowiedź Komedy Powiatowej Policji w P.. W dniu 10.02.2015 r. doręczony został pozwanemu pozew oraz zarządzenie z dnia 28.01.2015 r., a w dniu 23.02.2015 r. wniesiona została odpowiedź na pozew, którą sędzia referent zarządzeniem z dnia 2.03.2015 r. nakazał doręczyć pełnomocnikowi powoda. W dniu 18.03.2015 r. złożone zostało przez powoda pismo procesowe, w którym wnosił o wyznaczenie w sprawie terminu rozprawy. Zarządzeniem z dnia 24.03.2015 r. sędzia referent wyznaczył termin rozprawy na dzień 28.04.2015 r. nakazując zawiadomić pełnomocnika powoda oraz wezwać pozwanego pod rygorem pominięcia dowodu z jego zeznań, a także wezwać dwóch świadków celem ich przesłuchania. Powyższe zarządzenie nie zostało wykonane, a z zapisku urzędowego z dnia 27.04.2015 r. wynika, iż akta w tym dniu zostały znalezione i z uwagi na zbyt krótki termin do wykonania zarządzenia z dnia 24.03.2015 r. ponownie przedłożone sędziemu referentowi celem wyznaczenia rozprawy. Zarządzeniem z dnia 28.04.2015 r. termin rozprawy został wyznaczony na dzień 9.06.2015 r. Zarządzeniem z dnia 14 maja 2015 r. sędzia referent nakazał zwrócić się do Prokuratury Apelacyjnej w Szczecinie o udzielnie stosownej informacji. Postanowieniem z dnia 9.06.2015 r. Sąd Rejonowy wezwał do udziału w sprawie w charakterze pozwanego P. S.. Na rozprawie w dniu 9.06.2015 r. Sąd Rejonowy dopuścił dowody z dokumentów oraz przesłuchał dwóch świadków i powoda, a zarządzeniem z tego dnia wezwał pełnomocnika powoda m.in. do wskazania adresu zamieszkania pozwanego P. S. w terminie miesiąca pod rygorem zawieszenia postępowania oraz do przedłożenia odpisu pozwu wraz z załącznikami. W piśmie procesowym złożonym w dniu 30.06.2015 r. powód wskazał dane adresowe pozwanego P. S. oraz przedłożył odpis pozwu i inne wymagane zarządzeniem z dnia 9.06.2015 r. odpisy dokumentów. Postanowieniem z dnia 13.07.2015 r. Sąd Rejonowy w Wieliczce wezwał do udziału w sprawie w charakterze pozwanego (...) z siedzibą w H. ( Niemcy ). Zarządzeniem z dnia 13.07.2015 r. sędzia referent nakazał doręczyć pozwanym odpisy pozwu wraz z załącznikami wzywając ich do złożenia w terminie miesiąca odpowiedzi na pozew oraz wszelkich wniosków, twierdzeń i dowodów. Powyższym zarządzeniem został także wyznaczony termin rozprawy na dzień 17.11.2015 r., na który sędzia referent polecił wezwać pozwanego P. S. oraz stronę pozwaną (...) do osobistego stawiennictwa pod rygorem pomięcia dowodu z zeznań w charakterze strony. Zarządzeniem z dnia 15.07.2015 r. powyższe zarządzenie nakazano ekspediować do organów przyjmujących w trybie normowanym przez rozporządzenie NR 1393/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczącego doręczania w państwach członkowskich dokumentów sądowych i pozasądowych w sprawach cywilnych i handlowych. Potwierdzenie doręczenia tej korespondencji pozwanych wpłynęło w dniach 5.10.2015 r. i 15.10.2015 r. i 26.10.2015 r. Na rozprawie w dniu 17.11.2015 r. pozwani P. S. i (...) w H. prawidłowo zawiadomieniu nie stawili się. Wobec braku dalszych wniosków dowodowych Sąd Rejonowy uznając sprawę za wyjaśnioną do rozstrzygnięcia zamknął rozprawę i odroczył ogłoszenie wyroku na dzień 1.12.2015 r. W tym dniu ogłoszony został wyrok w sprawie, zaoczny w stosunku do pozwanych P. S. i (...) w H.. Zarządzeniem z dnia 1.12.2015 r. sędzia referent nakazał odpis wyroku doręczyć pełnomocnikowi powoda oraz pozwanym w trybie rozporządzenia NR 1393/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczącego doręczania w państwach członkowskich dokumentów sądowych i pozasądowych w sprawach cywilnych i handlowych. W dniu 1.12.2015 r. ekspediowany został wyrok do pełnomocnika powoda, a pismem złożonym w dniu 9.12.2015 r. powód wniósł o nadanie klauzuli prawomocności powyższemu wyrokowi i doręczenia w/w wyroku z klauzulą wykonalności. Postanowieniem z dniu 14 grudnia 2015 r. Sąd Rejonowy odmówił nadania klauzuli wykonalności wyrokowi z dnia 1 grudnia 2015 r. z uwagi na fakt, iż przedmiotowy wyrok nie uprawomocnił się oraz nie kreował żadnego obowiązku, którego wykonania może domagać się powód w drodze przymusu egzekucyjnego. Pismem z 5 stycznia 2015 r. powód złożył wniosek o nadanie klauzuli prawomocności wyrokowi z dnia 1 grudnia 2015 r. i doręczenie w/w wyroku z klauzulą prawomocności. Sędzia referent w zarządzeniu z 8.01.2016 r. nakazał dołączenie do wniosku dowodu opłaty sądowej za wniosek, a także dowodu doręczenia odpisów wyroku z dnia 1 grudnia 2015 r. Zarządzeniem z dnia 3.02.2015 r. Sędzia referent w związku z oczekiwaniem na potwierdzenie doręczenia odpisu wyroku zaocznego pozwanym zarządził, aby przedłożono mu akta po upływie 21 dni, a następnie wobec stwierdzenia braku wykonania zarządzenia o wysłaniu wyroku zaocznego pozwanym zarządzaniem z dnia 3 marca 2016 r. ponownie nakazał doręczyć odpisy wyroku pozwanym mającym miejsce zamieszkania w Niemczech zgodnie z przepisami wcześniej wskazanego rozporządzenia. W dniu 6 kwietnia 2016 r. oraz 8 kwietnia 2016 r. do akt dołączono potwierdzenie otrzymania korespondencji przez Sąd niemiecki.

Sąd Okręgowy zważył, co następuje :

Skarga zasługiwała na uwzględnienie.

Stwierdzenie przewlekłości postępowania następuje w sytuacji, gdy postępowanie trwa dłużej niż to konieczne dla wyjaśnienia okoliczności faktycznych i prawnych niezbędnych dla rozstrzygnięcia sprawy (art. 2 ust. 1 ustawy z 17 czerwca 2004 r. o skardze na naruszenie prawa strony do rozpoznania sprawy w postępowaniu przygotowawczym prowadzonym lub nadzorowanym przez prokuratora i postępowaniu sądowym bez nieuzasadnionej zwłoki (Dz.U.04.179.1843 ze zm., dalej: ustawa). Ustalenie powyższej okoliczności następuje poprzez ocenę terminowości i prawidłowości czynności podjętych przez sąd w celu wydania w sprawie rozstrzygnięcia co do istoty uwzględniając charakter sprawy, stopień faktycznej i prawnej jej zawiłości, znaczenie dla strony, która wniosła skargę, rozstrzygniętych w niej zagadnień oraz zachowanie się stron, a w szczególności strony, która zarzuciła przewlekłość postępowania ( art. 2 ust. 2 ).

W świetle brzmienia zdefiniowanych zacytowanymi uregulowaniami przesłanek przewlekłości , oraz ustalonego w sprawie przebiegu postępowania, nie budzi wątpliwości wniosek, że w zakresie objętym wnioskiem miała miejsce przewlekłość postępowania, albowiem postępowanie w sprawie trwało dłużej niż było to konieczne dla wykonania zarządzenia Sędziego w przedmiocie doręczenia odpisu wyroku zaocznego. Podkreślić bowiem należy, że wyrok zaoczony został wydany w dniu 1 grudnia 2015 roku i w tym samym dniu Przewodniczący nakazał jego doręczenie, zarządzenie to zostało zaś wykonane w dniu 14 marca 2016 roku, po powtórnym wydaniu zarządzenia przez Sędziego w tym przedmiocie w dniu 1 marca 2016 roku, a zatem po upływie 3, 5 miesiąca. Jakkolwiek zgodzić należy się ze stanowiskiem, iż procedura doręczeń zagranicznych różni się od tej jaka przyjęta jest dla doręczeń krajowych, w szczególności w zakresie dotyczącym konieczności sporządzenia pism przewodnich wymaganych rozporządzeniem NR 1393/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady dotyczącego doręczania w państwach członkowskich dokumentów sądowych i pozasądowych w sprawach cywilnych i handlowych, to jednak okoliczność ta nie usprawiedliwia wskazanego okresu wykonania zarządzenia, tym bardziej jeśli zauważyć, iż po wydaniu zarządzenia z dnia 1 marca 2016 roku, korespondencję tę ekspediowania w terminie 2 tygodni, a już w dniu 6 kwietnia 2016 r. oraz 8 kwietnia 2016 r. do akt dołączono potwierdzenie otrzymania korespondencji przez Sąd niemiecki. Nawet zatem jeśli sytuacja ta nie obciąża wprost sędziego referenta w sprawie, to stanowi o obiektywnej przewlekłości postępowania jaka nastąpiła w okresie od 1 grudnia 2015 roku 14 marca 2016 roku.

W świetle powyższego Sąd Okręgowy orzekł jak w punkcie I sentencji na podstawie art. 12 ust. 2 powołanej ustawy, zgodnie z którym uwzględniając skargę, sąd stwierdza, że w postępowaniu, którego skarga dotyczy, nastąpiła przewlekłość postępowania. Stosownie do treści art. 12 ust. 4 powołanej ustawy uwzględniając skargę, sąd na żądanie skarżącego przyznaje od Skarbu Państwa sumę pieniężną w wysokości od 2000 zł do 20 000 zł. Żądaną przez skarżącą kwotę 5 000 zł należy uznać za wygórowaną. Biorąc pod rozwagę wszystkie okoliczności sprawy Sąd Okręgowy uznał, że kwota 2000 zł jest wystarczająca dla zrekompensowania skarżącemu naruszenia jego prawa.

Wobec uwzględnienia skargi zwrotowi na rzecz skarżącego, w trybie art. 17 ust. 3 ustawy, podlegała uiszczona tytułem opłaty od skargi kwota 100 złotych.