Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Krakowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 8 lutego 2023 r.

Sąd Okręgowy w Krakowie I Wydział Cywilny w składzie:

Przewodniczący: Sędzia del. Michał Siemieniec

Protokolant: osobiście

po rozpoznaniu w dniu 8 lutego 2023 r. w Krakowie

na posiedzeniu niejawnym

sprawy z powództwa M. S.

przeciwko M. B.

o ochronę dóbr osobistych

oddala powództwo.

Sygn. akt I C 3982/22

UZASADNIENIE WYROKU

Pozwem z dnia 23 grudnia 2022 r. powód M. S. wniósł w ramach żądania ochrony dóbr osobistych o zobowiązanie pozwanej M. B. do zamieszczenia na jej koszt w serwisie internetowym (...) oświadczenia oddzielonego od reszty strony ramką, napisanego czarną czcionką Times N. R. o dużej wielkości (co najmniej 26) na białym tle o następującej treści: „M. B. Sędzia Sądu Rejonowego w Suchej Beskidzkiej przeprasza M. S. za naruszenie moich dóbr osobistych w związku ze sprawą o ustanowienie drogi koniecznej” na pierwszej stronie ww. serwisu w terminie 7 dni od uprawomocnienia się wyroku i pozostawienia na wskazanej stronie internetowej przez okres 30 kolejnych dni.

W uzasadnieniu powód wyjaśnił, że jest uczestnikiem postępowania, jakie toczy się przez Sądem Rejonowym w Suchej Beskidzkiej pod sygnaturą I Ns 353/18. Referentem w tej sprawie jest pozwana (...). Pozwana podczas prowadzenia rozpraw miała naruszyć dobra osobiste powoda, takie jak: prawo do możliwości swobodnego wypowiedzenia się, prawo do prawdy i sprawiedliwości oraz prawo do życia w praworządnym państwie. W konsekwencji doszło do naruszenia prawa do rzetelnego procesu. Dodatkowo mimika twarzy pozwanej oraz jej gesty i zachowanie na sali sądowej w sposób ewidentny, zdaniem powoda, wskazywały na niechęć do powoda. Powoduje to nie tylko naruszenie prawa do obrony oraz rzetelnego i sprawiedliwego procesu, ale i tworzy atmosferę, w której niemożliwe jest swobodne uczestniczenie w rozprawie oraz bronienie swoich praw.

W oparciu o twierdzenia pozwu sąd ustalił następujący stan faktyczny

Pozwana M. B. jest Sędzią Sądu Rejonowego w Suchej Beskidzkiej.

Z udziałem powoda w Sądzie Rejonowym w Suchej Beskidzkiej toczy się postępowanie pod sygnaturą akt I Ns 353/18, którego referentem jest (...). Powód odczuwa, że sędzia podczas prowadzenia rozprawy w tej sprawie narusza jego prawa: do możliwości swobodnego wypowiedzenia się, do prawdy i sprawiedliwości, do życia w praworządnym państwie. Zdaniem powoda sędzia prowadząca rozprawę wykazuje swoją mimiką i zachowaniem na sali niechęć do powoda.

Sąd zważył, co następuje

Powództwo podlegało oddaleniu już na wstępnym etapie, jeszcze przed doręczeniem pozwu pozwanej, ze względu na oczywistą bezzasadność.

Przepis art. 191 ¹ § 1 k.p.c. stanowi, że jeżeli z treści pozwu i załączników oraz okoliczności dotyczących sprawy, a także faktów, o których mowa w art. 228 k.p.c., wynika oczywista bezzasadność powództwa, stosuje się przepisy § 2-4. Stanowią one, że gdyby czynności, które ustawa nakazuje podjąć w następstwie wniesienia pozwu, miały być oczywiście niecelowe, można je pominąć; w szczególności można nie wzywać powoda do usunięcia braków, uiszczenia opłaty, nie sprawdzać wartości przedmiotu sporu ani nie przekazywać sprawy (§ 2); sąd może oddalić powództwo na posiedzeniu niejawnym, nie doręczając pozwu osobie wskazanej jako pozwany ani nie rozpoznając wniosków złożonych wraz z pozwem (§ 3).

Treść pozwu prowadzi do jednoznacznego wniosku, że w niniejszej sprawie należało uznać powództwo za oczywiście bezzasadne i wobec tego zastosować art. 191 ¹ k.p.c.

Oczywista bezzasadność powództwa zachodzi w takiej sytuacji, kiedy powód wnosi pismo, z którego co prawda wynika żądanie rozstrzygnięcia sporu o charakterze sprawy cywilnej (a zatem nie ma zastosowania art. 186 ¹ k.p.c. — czyli pismo wniesione jako pozew nie podlega zwrotowi), oraz kiedy podnosi roszczenie, co do którego droga sądowa jest dopuszczalna (a zatem nie ma zastosowania art. 199 § 1 pkt 1 k.p.c. — czyli pozew nie podlega odrzuceniu) — ale jednocześnie każdy prawnik „z góry”, bez dogłębnej analizy stanu faktycznego czy skomplikowanych rozważań prawnych jest w stanie stwierdzić, że powództwo musi być oddalone.

Biorąc pod uwagę powyższe kryteria należy uznać, że zastosowanie w niniejszej sprawie art. 191 ¹ k.p.c. było usprawiedliwione, a nawet konieczne. Żądanie zgłoszone przez powoda dotyczące opublikowania oświadczenia w serwisie internetowym o przeproszeniu powoda jest oczywiście bezzasadne, bowiem bez potrzeby dokładnej analizy sprawy pod względem faktycznym i prawnym jest jasne, że nie ma podstawy do udzielenia powodowi merytorycznej ochrony prawnej, a z samej treści pozwu jasno wynika, że powodowi nie przysługuje roszczenie względem pozwanej, żądane w pozwie na podstawie przytoczonych okoliczności.

Uwzględnienie roszczenia z tytułu ochrony dóbr osobistych wymaga wykazania, iż doszło do naruszenia skonkretyzowanych dóbr osobistych powoda na skutek działania pozwanej (art. 23 i 24 k.c.). Tymczasem żadne z powołanych przez powoda praw, stanowiących jego zdaniem dobra osobiste, takimi dobrami nie są. Niezależnie od tego trudno zrozumieć, dlaczego sędzia M. B. miałaby przepraszać powoda za rzekome naruszenie jego dóbr osobistych przez sędzię A. G..

Wytoczone w tej sytuacji powództwo, jako pozbawione logicznego związku z przytoczonymi przez powoda twierdzeniami i okolicznościami faktycznymi należało uznać za oczywiście bezzasadne i oddalić na wstępnym etapie postępowania.

Na podstawie art. 191 ¹ § 3 k.p.c. sąd - wobec uznania powództwa za oczywiście bezzasadne - zaniechał przeprowadzenia dowodu z akt sprawy I Ns 353/18. Dodać należy, że oddalenie powództwa na tej podstawie skutkuje nieobciążaniem powoda kosztami sądowymi – w myśl art. 14a ust. 1 ustawy z dnia 28 lipca 2015 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (Dz.U. 2019 poz. 785 ze zm. t.j.).

Sędzia del. Michał Siemieniec