Portal Orzeczeń Sądu Okręgowego w Krakowie

WYROK

W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ

Dnia 11 czerwca 2015 roku

Sąd Okręgowy w Krakowie, Wydział IV Karny Odwoławczy w składzie:

Przewodniczący: SSO Sławomir Noga

Sędziowie: SSO Jadwiga Żmudzka (spr.)

SSR del. Katarzyna Gładysz-Grzybacz

Protokolant: prot. Aneta Woźniczka

przy udziale Marty Gdańskiej-Kusior Prokuratora Prokuratury Okręgowej,

po rozpoznaniu w dniu 11 czerwca 2015 roku, sprawy

J. N.

oskarżonego o przestępstwo z art. 275 § 1 kk i art. 235 kk w zw. z art. 11 § 2 kk

na skutek apelacji wniesionej przez obrońcę oskarżonego,

od wyroku Sądu Rejonowego dla Krakowa-Podgórza w Krakowie z dnia 3 marca 2015r. sygn. akt XI K 549/14/P,

utrzymuje w mocy zaskarżony wyrok uznając apelację za oczywiście bezzasadną i zasądza od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 190 (sto dziewięćdziesiąt) złotych tytułem kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze.

SSO Jadwiga Żmudzka SSO Sławomir Noga SSR del. Katarzyna Gładysz-Grzybacz

Sygn. akt IV Ka 431/15

UZASADNIENIE

wyroku Sądu Okręgowego w Krakowie z dnia 11 czerwca 2015 roku

J. N. został oskarżony o to, że:

w dniu 13 lipca 2014 roku w K. podczas legitymowania przez Policję posłużył się dowodem osobistym na dane D. L. przez co stworzył fałszywy dowód kierujący przeciwko D. L. ściganie o wykroczenie z art. 51 § 1 k.w.

tj. o przestępstwo z art. 275 § 1 k.k. i art. 235 k.k. w zw. z art. 11 § 2 k.k.

Sąd Rejonowy dla Krakowa-Pogórza w Krakowie, Wydział (...)wyrokiem z dnia 3 marca 2015 roku, sygn. XI K 549/14/P orzekł w tym przedmiocie następująco:

I.  oskarżonego J. N. uznaje za winnego tego, że w dniu 13 lipca 2014 roku w K. podczas legitymowania przez Policję posłużył się dowodem osobistym na dane D. L., chcąc uniknąć odpowiedzialności, co stanowi przestępstwo z art. 275 § 1 k.k. i za to na mocy art. 275§1 k.k., wymierza mu karę 70 (siedemdziesiąt) stawek dziennych grzywny ustalając wysokość jednej stawki na kwotę 20 (dwudziestu) złotych,

II.  na mocy art. 63 § 1 k.k. zalicza oskarżonemu na poczet orzeczonej kary grzywny okres rzeczywistego pozbawienia wolności w sprawie, tj. zatrzymania w dniu 13.07.2014 r. przyjmując, iż jeden dzień pozbawienia wolności równoważny jest 2 (dwóm) dziennym stawkom grzywny,

III.  na zasadzie art. 627 k.p.k. w zw. z art. 3 ust. 1 ustawy o ustawy z dnia 23.06.1973r. o opłatach w sprawach karnych zasądzia od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa koszty sądowe w kwocie 70 (siedemdziesiąt) złotych tytułem poniesionych wydatków i kwotę 140 (sto czterdzieści) złotych tytułem opłaty od orzeczonej kary.

Niniejszy wyrok w całości zaskarżył apelacją obrońca oskarżonego i zarzucił obrazę przepisów postępowania mającą wpływ na treść orzeczenia, a to art. 4 k.p.k., art. 5§2 k.p.k., art. 7 k.p.k. i art. 399 § 1 k.p.k.

Podnosząc powyższe zarzuty obrońca oskarżonego wniósł o zmianę zaskarżonego wyroku i uniewinnienie oskarżonego ewentualnie o uchylenie wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania

Sąd Okręgowy rozważył, co następuje:

Wszystkie podniesione w apelacji obrońcy oskarżonego zarzuty są nietrafne i wniesiona skarga odwoławcza jest bezzasadna w stopniu oczywistym.

Odnosząc się do podniesionych przez obrońcę oskarżonego zarzutów obrazy art. 4 k.p.k., art. 5 § 2 k.p.k. oraz art. 7 k.p.k., Sąd Odwoławczy stwierdził, że są one bezzasadne. W sprawie nie doszło do naruszenia treści art. 4 k.p.k. Sąd Rejonowy zgodnie z wymogiem art. 4 k.p.k. przeprowadził dowody przemawiające zarówno na korzyść, jak i niekorzyść oskarżonego. Mógł zaś uwzględnić tylko te okoliczności, które wynikały z dowodów uznanych przez siebie za wiarygodne. Żaden przepis procedury karnej nie nakłada na Sąd orzekający obowiązku czynienia ustaleń faktycznych w oparciu o wszystkie przeprowadzone dowody. Nie jest to bowiem możliwe w sytuacji, gdy przeprowadzone dowody są ze sobą sprzeczne, a tak jest w niniejszej sprawie. Wówczas Sąd I Instancji obowiązany jest jednym z nich dać wiarę, a innym waloru wiarygodności odmówić, zaś ocenę swoją uzasadnić, zgodnie z wymogami art. 7 k.p.k., co też Sąd Rejonowy uczynił. Należy podkreślić, że Sąd I instancji uwzględnił przeprowadzanie interwencji w porze nocnej, spożywanie alkoholu przez J. N., utratę dowodu osobistego przez D. L., rozmowę między J. N. i D. L. w sprawie zwrotu dowodu osobistego, koleżeńskie relacje między oskarżonym a D. L. i brak konfliktów między nimi. Należy w całej rozciągłości także uznać za trafną ocenę Sądu Rejonowego w zakresie dowodów przeprowadzonych w niniejszym postępowaniu, jako że przedmiotem oceny Sądu I Instancji były wszystkie przeprowadzone dowody, które zostały ujawnione na rozprawie, dowody te ocenione zostały z uwzględnieniem zasad logiki, doświadczenia życiowego i wskazań wiedzy. W pisemnych motywach wyroku Sąd odniósł się szczegółowo do wszystkich przeprowadzonych dowodów, wskazując, którym dowodom i w jakiej części dał wiarę, a którym wiary odmówił, argumentując przyczyny takiego postąpienia. W sprawie nie zaistniały żadne wątpliwości, uzasadniające potrzebę sięgnięcia po regułę określoną w art. 5 § 2 k.p.k.

Sąd Rejonowy, opierając się o poprawnie dokonaną ocenę dowodów, prawidłowo ustalił stan faktyczny, nie dopuszczając się błędu w tych ustaleniach. Autor skargi apelacyjnej we wniesionym przez siebie środku odwoławczym upatruje dokonania przez Sąd I Instancji błędnych ustaleń faktycznych, powołując się na wybrane przez siebie dowody i dokonaną przez siebie ocenę materiału dowodowego, z którego wyciągnął własne wnioski, pomijając te dowody (fragmenty dowodów), które przekonały Sąd Rejonowy o sprawstwie i winie oskarżonego. Taka krytyka odwoławcza odnosząca się tylko do części materiału dowodowego, potraktowanego wybiórczo, z pominięciem tych dowodów (fragmentów dowodów), które obciążają oskarżonego, a także nie wykazująca jednocześnie, aby Sąd I instancji którąkolwiek regułę swobodnej oceny dowodów naruszył, nie może skutecznie uzasadniać podniesionego w apelacji zarzutu błędnej oceny dowodów i błędu w ustaleniach faktycznych.

Za trafne i należycie uzasadnione należy uznać stanowisko Sądu Rejonowego w zakresie strony podmiotowej czynu popełnionego przez J. N.. Sąd I instancji w uzasadnieniu wyroku, prezentując wyniki analizy zebranego materiału dowodowego wskazał na chęć uniknięcia przez oskarżonego grożącej odpowiedzialności za wykroczenie jako motyw działania oskarżonego, który wiedział, że ma cudzy dowód osobisty i celowo go okazał legitymującym go policjantom. Oskarżony działał umyślnie, z zamiarem bezpośrednim. Trafnie Sąd Rejonowy odrzucił wyjaśnienia oskarżonego, że pomylił się, co przekonująco uzasadnił.

W zakresie zarzutu obrońcy oskarżonego dotyczącego obrazy art. 399 § 1 k.p.k. należy zaznaczyć, że istotnie Sąd Rejonowy nie uprzedził stron o możliwości zmiany kwalifikacji prawnej czynu, ale należy podkreślić, że brak przedmiotowego uprzedzenia nie mógł mieć i nie miał wpływu na treść zaskarżonego wyroku. Należy odnotować, że w niniejszej sprawie zmiana kwalifikacji prawnej polegała na znacznym złagodzeniu w stosunku do oskarżonego podstaw jego odpowiedzialności karnej, w szczególności poprzez zawężenie czynności wykonawczych i wyeliminowanie z kwalifikacji art. 235 k.k. i 11 § 2 k.k.

Sąd Rejonowy prawidłowo ustalił katalog okoliczności łagodzących i obciążających, uwzględnionych przy wymiarze kary. Orzeczona oskarżonemu kara jest adekwatna do stopnia jego winy, stopnia społecznej szkodliwości czynu, zdatna jest do osiągnięcia celów wychowawczych i zapobiegawczych, nadto uwzględnia potrzeby w zakresie prewencji generalnej.

Sąd Odwoławczy nie stwierdził uchybień, które należałoby brać pod uwagę z urzędu na podstawie art. 439 k.p.k. i art. 440 k.p.k.

Mając na uwadze powyższe, Sąd Odwoławczy uznał apelację obrońcy oskarżonego za oczywiście bezzasadną i zaskarżony wyrok utrzymał w mocy, zasadzając od oskarżonego na rzecz Skarbu Państwa kwotę 190 złotych tytułem kosztów sądowych za postępowanie odwoławcze, na co złożyło się: opłata od wymierzonej kary -140 zł, ryczałt za doręczenie zawiadomień i innych pism - 20 zł, opłata za udzielenie informacji z Krajowego Rejestru Karnego - 30 zł.

SSO Jadwiga Żmudzka SSO Sławomir Noga SSR del. Katarzyna Gładysz-Grzybacz